Η Ρόζα στη μέση
Νέος εν δυνάμει συγγραφέας.
Καμάρι της ελληνικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Υποψήφιος Νομπελίστας.
Τελματωμένος γραφιάς.
Εσώκλειστος νοσοκομείου.
Συνομιλητής τρελών.
Ένοικος ύποπτων ξενοδοχείων και κάδων σκουπιδιών.
Σεκιουριτάς.
Υπάλληλος τραπέζης.
Ερευνητής σατανιστικών τελετών.
Παλιόφιλος.
Το ίδιο πρόσωπο ή διαφορετικά;
Πού κρύβεται η αλήθεια;
Η Ρόζα στη μέση.
Και η αλήθεια, επίσης.
Γιατί κανείς δεν ξέρει πού θα τον οδηγήσει ο αυτοσαρκασμός. Κανείς δεν μπορεί, ίσως ποτέ, να μάθει πού θα τον ξεβράσει η θάλασσα του πάθους.
Αλλά ούτε κι αυτό μπορεί να έχει, εντέλει, σημασία.
Γιατί απλούστατα η αλήθεια μπορεί να μη είναι εκεί έξω, αλλά σ’ ένα δωμάτιο βρόμικο, ζέχνον, με άπλυτα ρούχα και ποτήρια ένα γύρω, με μια μάνα που μαγειρεύει γίδα βραστή κι έναν πατέρα που ρίχνει ζαριές στο καφενείο.
Και πού και πού όλοι αυτοί κλέβουν λίγο τους συμπαίκτες τους.
Ή τους αφήνουν να κερδίσουν μια φορά στο τόσο, έστω κι αν μετά δεν θα ’χουν ούτε μια λέξη να τους πουν, ένα μπράβο, βρε αδερφέ…
€14.20
Σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)
Άλλα βιβλία στη κατηγορία
Γυναικών, Μικρές και πολύ μικρές ιστορίες
€11.66[…] Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει.
Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά.
Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ’ τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι.
Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει.
Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Ντρέπεται, γριά γυναίκα, να χαϊδεύεται στα καλά καθούμενα. […]
Σ’ αυτό το βιβλίο ο Μιχάλης Γκανάς ενδύεται τη στολή και τη μάσκα του και βυθίζεται αύτανδρος στη θάλασσα μιας ακαθόριστης –μα επιμόνως υπαρκτής–, χώρας. Είναι μία χώρα μυστική, όπου γυναίκες υφαίνουν τα σύνορά της με τα λεπτά νήματα της αγάπης, η χώρα που αθέατες στοιχειώνουν, κυβερνούν ή γκρεμίζουν: Γυναίκες σε café, στον απέναντι δρόμο, μπροστά σε έναν υπολογιστή, στη βρεγμένη θάλασσα της μνήμης, Αιγοκερίνες, γυναίκες με τ’ όνομα Κυμοθόη, γυναίκες στο τηλέφωνο, μα πάντα γυναίκες, μέσα στη μοναξιά και τον έρωτα, την απόγνωση και τη χαρά τους.
