Ο ερωτικός Παλαμάς

Ὁ χαρακτηρισμός τοῦ Παλαμᾶ ὡς «ἐρωτικοῦ», «ἡδονικοῦ», «σαρκολάτρη» ἤ «κολασμένου» ποιητῆ, προφανῶς ξενίζει καθώς συγκρούεται μέ χρόνιες παραμορφώσεις καί ἐμπε-δωμένα στίς σχολικές αἴθουσες φιλολογικά στερεότυ-πα. Ὡστόσο, αὐτό πού δέν ἐπιδέχεται ἀμφισβήτηση εἶναι ὅτι ὁ ἔρωτας –σαρκικός ἤ μετουσιωμένος– εἶναι διάχυτος σέ ὅλη τήν ἔκταση τοῦ ποιητικοῦ του ἔργου· τά ἐρωτικά του ποιήματα εἶναι, μάλιστα, περισσότερα ἀπό τά ποιήματα κάθε ἄλλης θεματικῆς κατηγορίας, ἀκόμη καί ἀπό τά πατρι-δολατρικά του.
Ἡ ἀνθολόγηση στόν ἀνά χεῖρας τόμο τῶν ἐρωτικῶν ποιημά-των τοῦ Παλαμᾶ σέ χρονολογική τάξη, ἐπιτρέπει στόν ανα-γνώστη νά παρακολουθήσει τή διαφοροποίηση καί τίς δραματικές μεταλλάξεις τοῦ ἐρωτικοῦ του λόγου κατά τή διάρκεια τῶν πενήντα περίπου δημιουργικῶν του χρόνων. Ἔτσι, μπορεῖ νά διαπιστώσει ὅτι ὅσο περνοῦν τά χρόνια ὁ ἔρωτας, καί μάλιστα ὁ σκοτεινός ἔρωτας, γίνεται τό κυρίαρχο θέμα στήν ποίησή του· ἀποκλειστικό σχεδόν θέμα στίς τελευταῖες ἰδίως συλλογές (τίς κατεξοχήν ἡδονι-στικές καί κασσιανικές: Δειλοί και σκληροί στίχοι, Περάσματα και χαιρετισμοί, Βραδυνή φωτιά). Γιατί ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ἀπό τό 1920 καί ἑξῆς (ὅταν δηλαδή εἰσέρχεται στήν ἕβδομη δεκαετία τῆς ζωῆς του) γράφει καί τά πιό τολμηρά ἡδονιστικά ποιήματά του.

Σέ αὐτή τήν ὄψιμη περίοδο ἡ ἡδονή, ἡ παραφροσύνη, ὁ θα-νατος, οἱ βασανιστικές τύψεις, ἡ αἴσθηση τῆς ἁμαρτίας, τά ἐνοχικά σύνδρομα, ἡ αὐτοταπείνωση καί ἡ αὐτοκαταστρο-φική ὑποταγή στήν ἐξουσία τοῦ γυμνοῦ γυναικείου σώμα-τος, ὁ φετιχισμός τοῦ γυναικείου ποδιοῦ, τό πιοτό, τό χασίς, καί οἱ ἐμβληματικές προσωποποιήσεις καί μεταφορές ὅπως ἡ κακή φωτιά, ἡ κακή νύχτα, ἤ ἡ δίψα τοῦ ἀκάθαρτου φι-λιοῦ, ὁρίζουν μιά σκοτεινή ἐρωτική παραμεθόριο, ἐφαπτό-μενη μέ τήν μπωντλαιρική περιοχή τοῦ κακοῦ, μοναδική στή νεοελληνική ποίηση.

16.00

Εξαντλημένο

0433 254 978-960-591-132-4

Γνωρίστε τον/την συγγραφέα