Έλλειψη χώρου

ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

Η προσευχή μου υγρή κι επίπονη
που ο Θεός δεν αλλάζει τα σύνορα
να χωρέσω τον κόσμο μου.
Ένα πλοίο πέρα απ’ τον ορίζοντα είμαι.
Τ’ αστέρια που καίγονται
πυρπολούν τα κατάρτια μου.
Μου στήνουν παγίδες οι άνεμοι…

[…] Ο στίχος της Νόνης Σταματέλου είναι απλός, ουσιαστικός, προσιτός και αναμοχλευτικός.Σαν φλόγα πετάει στα έλη της ύπαρξής μας κι ανάβει φωτιές.. Είναι αιχμηρή με τον τρόπο της η Σταματέλου, ο λόγος της μας ανατριχιάζει κάποιες φορές όπως μας ανατριχιάζει ο μπάτης εκεί που αποχαυνωμένοι βλέπουμε τον ήλιο να δύει στο τέλος μιας καλοκαιρινής μέρας πλάι στη θάλασσα. Είναι στρατευμένη η ποίησή της κι ας μη φαίνεται, έτσι όπως συμβαίνει με όσους αγωνίζονται για την υπόθεση της ζωής.
(ΜΑΡΙΑ ΣΤΡΑΤΣΑΝΗ, καθηγήτρια φιλοσοφίας)

8.50

Σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)

0322 52 978-960-591-021-1

Γνωρίστε τον/την συγγραφέα