Ελληνική Ποίηση

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΥΡΓΗΜΑΤΑ (1975-2021)

18.00 16.20

«Εξομολογητικός, σπαρακτικός ενίοτε, ο λόγος του Γιάννη
Ευσταθιάδη είναι εκ πεποιθήσεως απλός, παρ’ ότι μιλάει για
τα πολύ μεγάλα, τη ζωή και το θάνατο, τον έρωτα και τον
πόνο.»
– Τιτίκα Δημητρούλια, Η Καθημερινή
«Λόγος πνευματώδης, παραστατικός, πυκνός και
συνδηλωτικός, πλήρης συναισθήματος, ενίοτε απροσδόκητος,
πρωτίστως ρυθμικός, ενισχυμένος με την αμεσότητα της
προφορικής επικοινωνίας, διεκπεραιώνει τον μεταγλωσσικό
χαρακτήρα του κειμενικού κόσμου.»
– Άλκηστις Σουλογιάννη, Τα Ποιητικά 2018

Η χαμένη θεά

9.00 8.10

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΑΡIΑ
Αγαπημένη μου Μαρία
απ’ τον καιρό της νιότης σου πολλά έχουν αλλάξει:
αν λες πως είδες άγγελο σου δίνουν φάρμακα
—είναι αρρώστιες οι επουράνιες πτήσεις—
ή που θαρρούν ότι μιλάς με αλληγορίες.
Mα αν σ’ έβρισκα Μαρία
εσύ θα καταλάβαινες
εσύ που άγγιξες τη ρομφαία της έκστασης
εσύ που πολέμησες στις επάλξεις της μητρότητας
εσύ που διέσωσες τον πόνο των γυναικών
τη μόνη κραταιά
τη μόνη άπαρτη χώρα του κόσμου.

Δυο απουσίες δρόμος

8.00 7.20

Είπα στον χρόνο που απέμεινε
πως είναι λιγοστός
κι εκείνος πήγε και καρφώθηκε
σε μια διαστολή παρόντος.
Όσο είναι ακόμη καιρός.
Κι όσο αντέχουμε.
Μπορώ να σε αγγίξω;
Εδώ;
Κι εδώ;

1 2 15