ΣΥΝΝΕΦΟΚΗΝΗΓΗΤΟ

ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

το λέω: «ήταν μια μέρα δύσκολη κάτω από το σώμα μου ήρθε και ξάπλωσε ένα μυρμήγκι τόσο κουρασμένο από τις εξορμήσεις του να βγει να δουλέψει για λίγο φαγητό κι ύστερα να πάρει το λεωφορείο να γυρίσει πίσω εκεί που λέει ότι είναι σπίτι του εκεί που είναι το τραπέζι και το μαξιλάρι του κι ένα μικρό ποτήρι γυάλινο που έχει για να μαζεύει τη βροχή»

“Με την τρίτη συλλογή της με τίτλο «Συννεφοκυνηγητό» η ποιήτρια Ειρήνη Μαργαρίτη, μετά την πρώτη βραβευμένη ποιητική της εμφάνιση Φλαμίνγκο (2014) και το φλου (2019), εδραιώνει το ιδιαίτερο ύφος της, το οποίο είχε σαφώς προοικονομηθεί. Με απλές λέξεις του καθημερινού προφορικού λόγου, η Μαργαρίτη στη συλλογή αυτή περιγράφει και περιγράφεται χωρίς εκζήτηση ή εξάρσεις. Αφετηρία των ποιητικών αφηγήσεων, τις περισσότερες φορές, είναι απλές πτυχές ή εικόνες της καθημερινότητας – αυτές αντιπαρατάσσονται κάθε φορά στην ποιητική πρόταση, ενώ πολλές, αν όχι οι περισσότερες, αυτάρκεις οπωσδήποτε συνθέσεις, στη διαδοχή τους, θα μπορούσαν ίσως να εκληφθούν και ως ένα ημερολόγιο του προσώπου, που, υποταγμένο στην καθημερινότητα, βιώνει, παρατηρεί και επεξεργάζεται το απείκασμά της”.
(Φώτης Σταθόπουλος, https://www.monocleread.gr/)

10.00

548 64 978-960-591- 244-4