Χαμένο κορμί

Αυτό το κάτι που βλέπω
στα μάτια σου
τώρα που με κοιτάς
κατάματα
μ’ ενοχλεί ακόμη περισσότερο:
όσο θα ’χω δυο μάτια
για σένα δεν θα ’μαι
χαμένο κορμί
αλλά καμένο χαρτί.

[…] Η ποίηση του Σωτήρη Παστάκα είναι βιωματική, ελλειπτική, νοτισμένη από μνήμες προσωπικές, αλλά και συλλογικές, λειτουργεί ως μια καταγραφή της αστικής ζωής και των αδιεξόδων της, αλλά και ως απολογισμός των όσων έχουμε ζήσει και μη. -Περ. ΔΙΦΩΝΟ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2007

8.03

Σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)

0192 46 978-960-6781-91-9