Σωσίβιο χώμα

Η ποίηση του εφιάλτη

[…] Μονήρης και διαρκώς αυτοπυρπολούμενος, θύμα της γνωσιολογικής του οδύνης γύρω από έναν κόσμο a priori κατεστραμμένο και αποκρουστικό, παρηγορεί τον εαυτό του και τον αναγνώστη μόνο με την άτεγκτη Αλήθεια που κομίζει. Κι ακόμα βέβαια τον παρηγορεί με την τεχνικότατη, δονούμενη μουσικότητα της εκφραστικής του.
Ένας ποιητής που ασκείται υπέροχα επί χρόνια στο χείλος του γκρεμού, σε ύφος, κατά την αρχαία έννοια, υψηλόν, και με αυστηρότατους τους όρους του παιγνίου του προς τον αναγνώστη, μας προσφέρει έναν μαύρο μα και ολάνθιστο λειμώνα ενδοσκόπησης∙ ενδοσκόπησης της οποίας, σύμφωνα με την προτροπή του Μάρκου Αυρηλίου, ο Παπαγεωργίου είναι ακέραιος και εντατικά οπαδός: «Ένδον σκάπτε∙ ένδον γαρ η πηγή του του αγαθού, και αεί αναβλύειν δυναμένη, εάν αεί σκάπτης».
Διαβάζω τον Παπαγεωργίου ως έναν, κατά Εγγονόπουλο, «ελεύθερο, γενναίο και δυνατό».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ
(Αυγή της Κυριακής, 21.11.2004)

“Διαβάζω την τελευταία συλλογή του Κώστα Παπαγεωργίου ως ένα ημερολόγιο αυτοβιογραφικό, ποιητικό και εντέλει φιλοσοφικό, που ανοίγει την προσωπική εμπειρία στον άνθρωπο και στον κόσμο μέσα από τις ρευστές, μεικτές εικόνες του, κατά την προσφιλή τεχνική του. Ως ένα ημερολόγιο καταστρώματος, που όμως δεν παραδίδει αμαχητί τα μυστικά του και απαιτεί τη μεγαλόφωνη ανάγνωσή του, τη ρυθμική του εκφορά για να σου μιλήσει”.

Τιτίκα Δημητρούλια, frear.gr

“Με τον έντονο ποιητικό ρυθμό του μας παρασύρει ακόμη και σε ξέφρενο χορό, με τις εικόνες του μας προτρέπει να βγούμε από την Αποκάλυψη, που ο ίδιος ζωγράφισε για μας”.

Ζωή Σαμαρά, Περιοδικό “Χάρτης”

€9.00

Σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)