Βιβλία

Γυναικών, Μικρές και πολύ μικρές ιστορίες

11.66 10.49

[…] Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει.
Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά.
Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ’ τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι.
Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει.
Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Ντρέπεται, γριά γυναίκα, να χαϊδεύεται στα καλά καθούμενα. […]

Σ’ αυτό το βιβλίο ο Μιχάλης Γκανάς ενδύεται τη στολή και τη μάσκα του και βυθίζεται αύτανδρος στη θάλασσα μιας ακαθόριστης –μα επιμόνως υπαρκτής–, χώρας. Είναι μία χώρα μυστική, όπου γυναίκες υφαίνουν τα σύνορά της με τα λεπτά νήματα της αγάπης, η χώρα που αθέατες στοιχειώνουν, κυβερνούν ή γκρεμίζουν: Γυναίκες σε café, στον απέναντι δρόμο, μπροστά σε έναν υπολογιστή, στη βρεγμένη θάλασσα της μνήμης, Αιγοκερίνες, γυναίκες με τ’ όνομα Κυμοθόη, γυναίκες στο τηλέφωνο, μα πάντα γυναίκες, μέσα στη μοναξιά και τον έρωτα, την απόγνωση και τη χαρά τους.

Η άλλη γη

2.00 1.80

Με αφορμή τα 10 χρόνια από τον θάνατο του Θόδωρου Αγγελόπουλου μόλις εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μελάνι ένα 16σέλιδο μεγάλου σχήματος, με το «σενάριο» του Γιάννη Ευσταθιάδη Η άλλη γη, παραλλαγή του τίτλου Η άλλη θάλασσα, της τελευταίας ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Το σενάριο αφηγείται τον ξαφνικό θάνατο από ατύχημα του σκηνοθέτη και το μεγάλο κενό που άφησε σε συνεργάτες, ηθοποιούς, φίλους και γενικότερα στον κινηματογράφο.
Η πρωτοτυπία του βρίσκεται στο ότι όλοι οι διάλογοι του σεναρίου, είναι αυθεντικά αποσπάσματα και από τις 13 ταινίες του σκηνοθέτη – φόρος τιμής στο σύνολο του έργου του.
Το κείμενο συνοδεύουν φωτογραφίες που αναδεικνύουν τη μαγεία των πλάνων του Αγγελόπουλου.

“Ευφάνταστος και ευρηματικός, ποιητικά αισθαντικός και ιδιοφυής, έχει τον τρόπο του να χαιρετά και να αποχαιρετά ο ποιητής βυθιζόμενος στον Κόσμο του Άλλου. Γίνεται ο Άλλος αλλά με έναν τρόπο δικό του, γεμάτο ενσυναίσθηση, σοφία, γνήσιο αίσθημα και σεβασμό”.

Ελένη Γκίκα, liberal.gr

1 2 7