Νάντια
Η Νάντια είναι 22 χρόνων.
Είναι αισθητικός της Clinique. Δουλεύει στον Χόντο της Ερμού.
Η Νάντια ζει μια κανονική ζωή.
Έχει μια οικογένεια που την προστατεύει, μια δουλειά που της αρέσει,
φίλες που τη συντροφεύουν, τον Τάσο που την αγαπάει.
Η Νάντια κανονικά θα ήταν ένα κορίτσι σαν όλα τα άλλα.
Αλλά δεν είναι.
Η Νάντια κανονικά θα ήταν ευτυχισμένη.
Αλλά δεν είναι.
Ένα βιβλίο αφιερωμένο σε όσους δεν χωράνε στη ζωή τους και δεν ξέρουν γιατί.
Ένα βιβλίο για τους μυστικούς κήπους που αίφνης ανθίζουν εντός μας.
Για τις παράδοξες συναντήσεις που αναποδογυρίζουν την τροχιά της ζωής μας απελευθερώνοντας όλα τα ενδεχόμενα.
Η Λένα Διβάνη έχει αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό για την αμεσότητα της γραφής της, τους ρεαλιστικούς ήρωές της και το ανατρεπτικό της χιούμορ. Μ’ αυτό το βιβλίο της επιδεικνύει για άλλη μία φορά το ταλέντο της, καθώς ξεσκεπάζει με βαθιά κατανόηση και αγάπη την εσωτερική ζωή ενός κοριτσιού της διπλανής πόρτας αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
€13.70
Εξαντλημένο
Γνωρίστε τον/την συγγραφέα
Άλλα βιβλία στη κατηγορία
Γυναικών, Μικρές και πολύ μικρές ιστορίες
€11.66[…] Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει.
Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά.
Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ’ τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι.
Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει.
Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Ντρέπεται, γριά γυναίκα, να χαϊδεύεται στα καλά καθούμενα. […]
Σ’ αυτό το βιβλίο ο Μιχάλης Γκανάς ενδύεται τη στολή και τη μάσκα του και βυθίζεται αύτανδρος στη θάλασσα μιας ακαθόριστης –μα επιμόνως υπαρκτής–, χώρας. Είναι μία χώρα μυστική, όπου γυναίκες υφαίνουν τα σύνορά της με τα λεπτά νήματα της αγάπης, η χώρα που αθέατες στοιχειώνουν, κυβερνούν ή γκρεμίζουν: Γυναίκες σε café, στον απέναντι δρόμο, μπροστά σε έναν υπολογιστή, στη βρεγμένη θάλασσα της μνήμης, Αιγοκερίνες, γυναίκες με τ’ όνομα Κυμοθόη, γυναίκες στο τηλέφωνο, μα πάντα γυναίκες, μέσα στη μοναξιά και τον έρωτα, την απόγνωση και τη χαρά τους.