Ελληνική Ποίηση

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΑΡIΑ
Αγαπημένη μου Μαρία
απ’ τον καιρό της νιότης σου πολλά έχουν αλλάξει:
αν λες πως είδες άγγελο σου δίνουν φάρμακα
—είναι αρρώστιες οι επουράνιες πτήσεις—
ή που θαρρούν ότι μιλάς με αλληγορίες.
Mα αν σ’ έβρισκα Μαρία
εσύ θα καταλάβαινες
εσύ που άγγιξες τη ρομφαία της έκστασης
εσύ που πολέμησες στις επάλξεις της μητρότητας
εσύ που διέσωσες τον πόνο των γυναικών
τη μόνη κραταιά
τη μόνη άπαρτη χώρα του κόσμου.

Είπα στον χρόνο που απέμεινε
πως είναι λιγοστός
κι εκείνος πήγε και καρφώθηκε
σε μια διαστολή παρόντος.
Όσο είναι ακόμη καιρός.
Κι όσο αντέχουμε.
Μπορώ να σε αγγίξω;
Εδώ;
Κι εδώ;